Eetstoornissen

In een samenlevingen waarin voedsel ruim aanwezig is zien we daar een aantal onvermijdelijke gevolgen van. Momenteel is een groot percentage van de bevolking te dik en graatmagere modellen sieren de omslag van menig tijdschrift.

We zitten verward in een net van tegenstrijdige boodschappen. 

 Zwaarlijvigheid wordt beschouwd als een medisch probleem in plaats van een psychisch probleem. Maar ook deze tweedeling doet onvoldoende recht aan de ingewikkelde interacties tussen; Genen, aangeleerd gedrag en voedsel als zelf voorgeschreven medicatie die aan bijvoorbeeld zwaarlijvigheid bijdragen.  

Iemand met Anorexia Nervosa heeft een zeer laag lichaamsgewicht ten gevolge van een zelfopgelegde uithongering. Mensen met Boulimia Nervosa volgen een patroon van vreetbuien gevolgd door schadelijk gedrag zoals bv braken of het gebruik van laxeermiddelen. 

Het onderlinge verband tussen deze eetstoornissen is dat ze gekenmerkt worden door een allesoverheersende preoccupatie met de omvang en vormen van het lichaam. Maar hoe ontstaat zo’n obsessie? Zijn bepaalde personen hier gevoeliger voor dan Anderen? En waarom?